Professional (foto)Organizer

Als Professional Organizer begeleid ik je bij het creëren van rust, Ruimte en Overzicht

Houd de herinnering levend!

Over ‘post mortem’ fotografie

Als kind was ik gefascineerd door dit portret van ‘het dode kindje’ dat bij mijn grootouders stond. Niet zozeer het kindje zelf, maar het feit dat het dood was: de dood gewoon in huis bij de rest van de familie. Vreemd zo’n dood kindje, en ook het verdriet dat eromheen hing. En toch werd hij opgesteld, alsof het beeld niet alleen de herinnering, maar ook het kindje levend moest houden. Het kindje, in 1930 gestorven, is 5 jaar oud.

De documentaire van Ramsey Nasr, Dr. Nasrs Wunderkammer, inspireerde mij tot dit blog. In de aflvering ‘ Vergankelijkheid’ spreekt hij met Mattie Boom van het Rijksmuseum over ‘postmortem fotografie’.

 

 

Met de uitvinding van de fotografie, beginnend met de daguerreotypie in 1839, kwam voor een grote groep mensen het maken van een afbeelding als herinnering aan een overledene binnen bereik.

postmortem fotografie’
Wikipedia: post-mortemfotografie, ook wel ‘post-mortale fotografie genoemd, is het fotograferen van overledenen, vaak jonggestorven kinderen.

Met de uitvinding van de fotografie, beginnend met de daguerreotypie in 1839, kwam voor een grote groep mensen het maken van een afbeelding als herinnering aan een overledene binnen bereik. Het dure portretschilderen, dat daarvoor gebruikelijk was geweest, was alleen voor de elite weggelegd. Voor de lagere inkomens was een postmortale foto desalniettemin vrij kostbaar en vaak het enige portret van de overledene.
De kindersterfte in de 19e eeuw was vrij hoog: vaak overleden meerdere kinderen binnen een gezin. Mede daardoor zijn er veel postmortale foto’s van kinderen gemaakt. Voor de ouders was dat vaak de enige afbeelding van hun kind. Met de verdere ontwikkeling van de fotografie werd het al mogelijk om meerdere afdrukken te maken en die naar familie en kennissen te sturen, omdat die vaak vanwege de grote afstanden niet bij de begrafenis aanwezig konden zijn.
In de loop van de 20e eeuw, met de opkomst van de betaalbare camera voor iedereen, werden er steeds minder foto’s gemaakt van overledenen. Immers men had nu vaak afbeeldingen ‘bij leven’.

Duidelijk is dat men zowel vroeger als nu, de herinnering aan een dierbare overledene wil koesteren en dat beeld daarbij helpend is. Voorbeelden hiervan zijn de ‘slideshow’ die bij afscheid vaak wordt gebruikt, de foto op de kist, het ‘bidprentje’ als goed katholiek gebruik.



Inmiddels werk ik bijna 5 jaar als ‘professional foto organizer’ en weet nu nog beter wat foto’s kunnen betekenen voor iemand. De meeste van mijn klanten willen én zelf kunnen genieten van hun foto’s én ook een goed archief nalaten.
Ik help ze dan om bewuste keuzes te maken: welk systeem het meest geschikt is, hoe te ordenen en op te schonen, welke fotobeheerprogramma’s te kiezen en eventueel gebruik te maken van een cloud storage

  • Hoe wil jij de herinneringen levend houden?
  • Wat wil je nalaten: een mooie overzichtelijke bibliotheek of een digitale Fotoberg?


Er is persoonlijke begeleiding DIY – DWY – DFY; er zijn workshops en sinds kort ook een online cursus ‘organiseer al je digitale foto’s

 

Karin Brouwer           Foto’s op Orde: veilig | vindbaar | toegankelijk